پرتقال میوه‌ای از خانواده مرکبات می‌باشد. درخت آن همیشه سبز است و ارتفاع آن تا ۱۰ متر هم می‌رسد.

ریشه پرتقال از جنوب شرقی آسیا (چین و هند) می‌باشد و یک میوه پیوندی است که در دوران باستان احتمالاً با پیوند نارنگی و پومیلو پرورش داده شد.( پومیلو یا دارابی میوۀ بومی آسیای جنوب‌شرقی و از خانوادۀ مرکبات است. پومیلو بزرگترین میوه از خانواده مرکبات است. رنگ آن سبز کم‌رنگ و گاهی هم زرد با گوشت سفید است و به ندرت صورتی و قرمز است. پوست آن بسیار ضخیم و شیرین است. نوع بومی شرق آسیا حدود ۱۵-۲۵ سانتی متر قطر دارد و وزن آن به ۱ تا ۲ کیلوگرم می‌رسد). نوع ایرانی پرتقال Persian Orange که ایتالیایی‌ها از قرن ۱۱ میلادی کشت آن را در جنوب اروپا رایج کردند تلخ بود و جای خود را از قرن ۱۵ میلادی به نوع شیرین تر داد که تاجران کشور پرتقال از هندوستان وارد و کشت کردند. برای همین هم در بسیاری از زبان‌های دنیا (یونانی، ترکی، ایرانی، عربی، بلغاری، گرجی و زبان جنوب ایتالیا) امروزه هنوز لغت میوه پرتقال با کشور پرتقال تشابه اسمی دارد. البته ریشه لغت انگلیسی (Orange) از نارنگ (سانسکریت) آمده و هم‌ریشه واژه نارنج(فارسی) و واژه‌های مشابه در بسیاری از زبان‌های دیگر از جمله ارمنی، اسپانیایی، و عربی می‌باشد. در بعضی زبانها هم (نظیر هلندی و آلمانی) آن را سیب چینی (بواسطه مبداء این میوه) می‌خوانند.

معروف‌ترین گونه اصلاح شده پرتقال در دنیا تامسون ناول می‌باشد. بیروت، پایتخت لبنان نیز یکی از معروفترین مکان‌های پرورش آن درجهان می‌باشد که پرتغال بیروتی آن نیز معروف است.

زیتون : شامل تقریباً ۲۰ گونه درختان کوچک از خانواده Oleaceae بوده و در جهان کهن از حوزه دریای مدیترانه، شمال آفریقا، جنوب شرقی آسیا، شمال تا جنوب چین، اسکاتلند و شرق استرالیا پراکندگی گسترده‌ای داشته‌اند. آنها همیشه سبز بوده و دارای برگهایی کوچک و یکپارچه هستند که روبروی هم قرار گرفته‌اند. معروف‌ترین گونه شناخته شده این گیاه زیتون اروپایی نام دارد Olea europaea که از دوران باستان برای تهیه روغن زیتون و نیز برای خوردن خود میوه آن کاربرد داشته‌است (که در حالت طبیعی تلخ است که باید در معرض تخمیرطبیعی قرار گیرد و یا به منظور قابل خوردن نمودن، آن را در آب نمک بخوابانند).

زیتون وحشی به شکل درخت کوچک یا بوته‌هایی با رشد هرزه و تیغدار است که دارای برگهایی دوک مانند وتیز، رنگ سبزمایل به خاکستری در قسمت بالا می‌باشد، زیتون وحشی جوان در قسمت پایین سفید رنگ و دارای پولکهایی مایل به سفید است؛ گلهای سفید کوچکی دارد که کاسه و جام گلها دارای چهار درز کاسه گل، دو پرچم و کلاله شکافته می‌باشد این گلها به تدریج به شکل خوشه‌هایی که ازبغل برگها ظاهر می‌شوند بر روی چوبهای سالهای آخر می‌روید؛ میوه در گیاه وحشی کوچک و دارای غلافی گوشتداراست این غلاف که تعیین کننده ارزش اقتصادی میوه می‌باشد در نوع وحشی نسبتاً نازک است. انواع کشت شده خصوصیات متفاوتی دارند اما فشرده تر، حاصلخیزتر و بی خاراست.

منطقه‌ای بومی و مسلم در سوریه و قسمت‌های ساحلی آسیای میانه، فراوانی آن دریونان ومجمع الجزایر آن و کنایات فراوانی که توسط شعرای قدیمی در مورد آن بکار رفته نشان می‌دهد که زیتون بومی این نواحی بوده‌است اما در نواحی دورافتاده از مشرق زمین زیتون کشت نشده و کم و بیش به شکل نوع ابتدایی خود بازگشته‌است. این مسئله نشان دهنده مزیتی ویژه برای خاکهای آهکی و تمایل به نسیم دریایی است، درحالیکه شکوه و جلال خاصی بر روی سراشیبی‌های آهکی و پرتگاههایی که بیشتر سواحل شبه جزیره یونان و جزایر کنار آن را تشکیل می‌دهند ایجاد شده‌است.

از دیدگاه پرورش دهندگان مدرن، تنوع زیتون‌های شناخته شده بسیارزیاد است. فقط در ایتالیا حداقل ۳۰۰ گونه وجود دارد اما تعداد کمی از آنها تا حد زیادی رشد می‌کنند.گونه‌های اصلی ایتالیا 'Leccino'، 'Frantoio'و 'Carolea' هستند.هیچکدام از آنها را نمی‌توان با توصیفات باستانی همانند دانست، اگرچه بعید نیست بعضی از گونه‌های نازک برگ که بیش از همه مورد توجه می‌باشند از تبار Licinian معروف باشند.درختان پهن برگ اسپانیا میوه‌های درشت می‌دهند اما غلاف آنها طعمی نسبتاً تلخ تر دارد و کیفیت روغن آنها نامرغوب تر است.این زیتونهای اسپانیایی است که معمولاً پس ازسوراخ سوراخ شدن و پر شدن پرورده شده وپس از خواباندن در آب نمک تازه خورده می‌شوند(با فلفل ترشی، پیاز ترشی یا سایرچاشنی ها).

درختان زیتون حتی زمانیکه بدون هرس رشد آزادانه دارند دارای رشد بسیار آهسته‌ای هستند اما هنگامیکه امکان رشد طبیعی را در طول چند سال پیدا می‌کنند گاهی اوقات قطر تنه آنها به میزان چشمگیری افزایش می‌یابد. De Candolle محیطی بیش از ۱۰ متر (۳۳ پا) را به ثبت رسانده که احتمال می‌رود عمرآن به چند قرن برسد. قدمت بعضی از درختان زیتون ایتالیا را به اولین سالهای امپراتوری یا حتی روزهای جمهوری روم نسبت می‌دهند؛ اما همیشه سن چنین درختان باستانی در زمان رشد مورد تردید قرارمی گیرد و شناسایی آنها با توصیفات قدیمی هنوز دشوارتر است.درختان تحت پرورش به ندرت به ارتفاع بیش از ۱۵ متر می‌رسند (۵۰ فوت) و معمولاً در فرانسه و ایتالیا به‌وسیله هرس کردن‌های زیاد به ابعادی بسیار محدود ترمنحصر می‌شوند. چوب آن که به رنگ زرد یا قهوه‌ای مایل به سبز روشن است اغلب با ته رنگ تیره تری رگه دار شده‌است و بسیار سخت و متراکم می‌باشد چوب آن برای قفسه سازان و خراطان تزئینی بسیار با ارزش است.

درخت زیتون از راههای مختلفی تکثیر می‌شود اما معمولاً روش قلمه زدن یا خوابانیدن شاخه ارجح می‌باشند؛ این درخت در خاکهای مساعد به آسانی درخت بید ریشه می‌کند و زمانیکه قطع می‌شوند مکنده‌ها رااز ریشه جدا می‌کند.شاخه‌های مختلف این درخت را به اندازه‌های چند اینچی برش می‌دهند و بصورت نسبتاً عمیقی در زمینهای کود داده شده که می‌کارند؛ قطعات کوچک‌تررا گاهی اوقات بطور افقی داخل شیارهای کم عمقی قرار می‌دهند که اگر با چند اینچ خاک پوشیده شوند به سرعت جوانه هایی شبه مکنده روی آنها ظاهر می‌شود.

در یونان و جزایر آن پیوند زدن درختان اهلی با انواع وحشی عملی متداول می‌باشد. در ایتالیا جوانه‌های جنینی که برجستگی‌های کوچکی را روی شاخه بوجود می‌آورند را به دقت جدا کرده و زیر خاک می‌کارند (که درآنجا می‌توانند رشد کنند) این جوانه‌های جنینی خیلی زود جوانه‌های قوی تری را تشکیل می‌دهند. بعضی اوقات شاخه‌های بزرگ‌تر را می‌برند و با این کار شاخه‌های جوانی بدست می‌آید.همچنین گاهی مواقع زیتون از دانه رشد می‌کنند، غلافهای روغنی رابه منظور تسریع در رشد ابتدا در آب گرم یا در محلولهای قلیایی خیس نموده ونرم می‌کنند.

در مشرق زمین کشاورزان به درختان زیتون توجه زیادی نمی‌کنند و شاخه‌ها بی آنکه به‌وسیله چاقوهای هرس کاری کوتاه شوند آزادانه رشد می‌کنند؛ با این همه در دوران خشکسالی طولانی برای حفظ محصول باید آب لازم را تأمین کرد این بی توجهی به کشت زیتون موجب می‌شود تا درختان در فواصل سه یا چهار سال محصول باردار بدهند بنابراین اگرچه رشد وحشی از نظر ایجاد منظره زیبا مورد توجه‌است این کار در زمینهای مناسب و اقتصادی توصیه نمی‌شود. در نواحی مانند Languedoc و Provence که در کشت این میوه دقت زیادی می‌شود آنها را در ردیفهایی با فواصل معین می‌کارند که این فاصله‌ها بر حسب گونه زیتون متفاوت است. درختان هرس شده و شاخه‌هایی که در سال گذشته دارای شکوفه بودند حفظ می‌شوند و به منظور چیدن آسان میوه‌ها نوک درخت را کوتاه نگه می‌دارند، هدف هرس کنندگان ایجاد شکلی گنبدی یا گرد برای درخت است.

گاهی اوقات فضای بین درختان را کود یا مواد نیتروژنی دیگری می‌ریزند؛ در فرانسه استفاده از کهنه‌های مندرس پشمی برای این کار مورد توجه قرار دارد.گاهی محصولات سالانه متنوعی در این ردیفها کشت می‌شوند، درکالابریا حتی گندم را با این روش می‌کارند اما درختانی که در طول سال فاقد برداشت دوباره هستند برای این کار مناسب تر می‌باشند. اخیراً گونه‌ای درخت کوتاه و پربار با میوه‌های سبز در مناطق خاصی مخصوصاً در آمریکا مورد توجه قرار گرفته که گفته می‌شود در این کشور یک محصول دو یا سه فصل بعد از کاشت تولید می‌شود. انواع معمولی قبل ازگذشت پنج تا هفت سال از کاشتن قلمه‌ها درزمینهای زیتون برای پرورش دهندگان سودمند نخواهند بود.

تاريخچه پيدايش آووکادو به هفت هزار سال قبل از ميلاد مسيح برمي‏گردد که به خاطر بافت نرم و خواص درماني‏اش، توسط اقوامAztecs و Incas در آمريکاي جنوبي استفاده مي‏شده است.

400نوع آووکادو در مکزيک و جنوب آمريکا وجود دارد. بعد از کشت نهال آووکادو ، 2 تا 3 سال طول مي کشد تا ميوه بدهد، و رشد خیلی سریعی دارد.

نهال‌های این گیاه در دهه ۴۰ شمسی از اکوادر وارد ایران شد ولی در ابتدا دچار سرما زدگی شد ولی بعد از گذشت چند سال با اب و هوای منطقه مورد کشت مقاومت ایجاد کرده که هر کدام از این درختان در حال حاضر ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ عدد میوه تولید می‌کنند. در ایران بیش از ۵۰ هکتار در شمال کشور به باغهای آووکادو اختصاص دارد و هر ساله حدود ۱۰۰ تن میوه تولید می‌شود.

آووکادو ، يک ماده غذايي کامل با 14 ماده معدني مفيد براي تحريک رشد بدن مي باشد؛ مثلا داراي املاح آهن و مس است که براي خون سازي مفيدند؛ يا سدیم وپتاسیم موجود در آووکادو تعادل شيميايي بدن را حفظ مي‏کنند.

اين ميوه به دليل نداشتن نشاسته، قند خون را در طول روز متعادل نگه مي‏دارد، بنابراين براي افراد دیابتی و افراد دچار هيپوگليسمي (افت قند خون) مناسب است.

آووکادو از نظر چربي خيلي غني مي‏باشد، در حالي که ساير ميوه ها و سبزي ها اين طور نيستند. همچنين حاوي مقدار زيادي ویتامین A، ويتامين‏هاي گروه B و منبع غني آنتی اکسیدان هايي مثل ويتامين E ،C   و لوتئين (رنگدانه گياهي) است.

ارزش غذايي آووکادو:

- آووکادو داراي رنگدانه ي گياهي زردي به نام "لوتئين" است. لوتئين يک آنتي اکسيدن طبيعي است که به حفظ سلامتي چشم ها در پيري کمک مي کند.

- يک پنجم آووکادو، 50 کالري انرژي و حدود 20 ویتامین و ماده ی معدنی دارد.

- آووکادو‏ داراي ماده اي به نام بتا سيتو استرول (beta- sitosterol) مي‏باشد. بتا سيتو استرول يک استرول گياهي است که به حفظ مقادير طبيعي کلسترول‏ خون کمک مي‏کند.

ميزان مواد مغذي موجود در 100 گرم آووکادوي خام:

آووکادو؛ يک ماده غذايي کامل:

آووکادو تقريبا يک ماده غذايي کامل است. آووکادو چربي و کالري بالايي دارد، لذا افرادي که نمي خواهند وزنشان زياد شود، بايد به ميزان متعادل از آن استفاده کنند.

بيشتر چربي آووکادو از نوع چربي‏هاي غيراشباع با يک باند دوگانه است (همانطور که در قسمت بالا آمده است) که مقدار کلسترول خون را افزايش نمي‏دهند.

آووکادو کاملا قابل هضم و داراي سوخت و ساز آهسته است که براي بازسازي مواد مغذي و بارگيري در افراد ورزشکار مناسب مي باشد.

خُرما گیاهی تک لپه ای و گرمسیری جزو تیره نخلها است که میوه اش خوراکی و دارای هسته‌ای سخت و پوست نازک و طعم شیرین که به شکل خوشه‌ای بزرگ از شاخه آویزان می‌گردد و برگهای آن بزرگ است. ارتفاع نخل به ۱۰ تا ۲۰ متر یا بیشتر می‌رسد.

به میوهٔ نرسیده خرما، خارک یا خرک(و در زبان عربی، «حبابوک») گفته می‌شود. رطب مرحله قبل از رسيدگي کامل خرماست که رطوبت بيشتر و قند کمتري نسبت به خرماي کاملا رسيده دارد.

میوه خرما جزو میوه‌های سته می‌باشد یعنی تمام قسمت بریکاری آن گوشتی و محتوی مواد غذایی است.

واژه خرما ریشه و بنیاد فارسی داشته و از زبان فارسی به زبانهای هندی، اردو، ترکی، اندونزیایی و مالزیایی وارد شده است.

نام آن درکتاب مقدس42 بار تکرار شده است . این میوه پرخاصیت برای مردم کشورهای اروپایی و آمریکایی تا حدی ناآشنا است و آنرا فقط در کیک و شیرینی مصرف می کنند ولی در خاورمیانه و مخصوصا در کشورهای عربی بعنوان یک غذای اصلی بکار می رود .یهودیان معتقدند درخت خرما در فلسطین و یا اسرائیل امروزی بفراوانی وجود داشته است بطوریکه در ناحیه بین دریای گالیله و دریای مرده جنگل بزرگی از درخت خرما بوده است .مسلمانان معتقدند که حضرت محمد صلی الله علیه وآله و سلماین درخت را خلق کرده اند . در دیانت مسیح، برگ درخت خرما سنبل و نشانه شهادت و روح شهدائی است که در راه دیانت حضرت مسیح جان باخته اند .

ترکیبات شیمیایی خرما :خرما دارای ۲۵ درصد ساکاروز، ۵۰درصد گلوکز، و مواد آلبومینوئیدی، پکتین و آب می‌باشد. به‌علاوه دارای ویتامین‌های مختلف مانند ویتامین A،B،C،E و مقداری املاح معدنی می‌باشد.

درخت خرما در نواحی گرمسیری و نیمه‌گرمسیری، از جمله ایران پرورش می‌یابد. با اینکه خاستگاه آن را میانرودان، عربستان و شمال آفریقا ذکر می‌کنند ولی بررسی‌های علمی، آن را به گونه‌ای به نام علمی P.H. Sivestris که در هندوستان می‌روید نسبت می‌دهند. باستانشناسان احداث نخلستان‌ها را به پنج هزار سال پیش نسبت داده‌اند زیرا نامی از آن بر لوحه‌های گلی ۵۰ سده پیش یافته‌اند.

در ایران نخل و خرما از دوران باستان و پیش از هخامنشی کشت می‌شده. در ادبیات ساسانی از جمله در کتاب بندهشن از نخل یاد شده‌است. منابع چینی از ایران (در زبان ایشان بوسی، تلفظ چینی پارسی) به عنوان سرزمین نخل خرما که در نزدشان به نام عناب پارسی و عناب هزارساله مشهور بوده، یاد کرده‌اند. در پایان سده نهم میلادی، نخل خرما را از ایران به چین برده و در آنجا کشت کرده‌اند. در میان کشورهای اروپایی اسپانیا پیشینه بیشتری در کشت خرما دارد.

از برگ و شاخه درخت خرما سبد و زیرانداز تهیه می‌کنند. از هسته آن نان و از میوه خرما شراب و عسل. مردم صحرا هسته درخت خرما را آرد کرده و از آن نان می‌پزند یا در این هسته را بو داده و از آن به‌عنوان قهوه استفاده می‌کنند زیرا دم کرده آن بسیار مطبوع است و یا حتی این در را در آب برای چند روز خیس کرده و به‌عنوان غذای مقوی به شترهای خود می‌دهند.

تحقیقات درباره ی خرما  نشان داده كه این میوه بهشتی می تواند از بسیاری از سرطان ها مانند سرطان كولون ، معده و غیره پیشگیری كند . یكی از خواص خرما ملین بودن آن است به شرطی كه 6 تا 7 عدد خرما را در 2 لیوان آب جوش خیس كرده و صبح و شب آن را به صورت گرم بنوشید و یا مقداری خرما میل كنید و بلا فاصله یك یا دو لیوان آب گرم روی آن بنوشید . خاصیت دیگر خرما ، خنثی كردن اسید اضافی معده است و از آنجا كه زیادی اسید معده باعث ترش كردن و دل درد می شود ، بنابراین هر وقت دل درد گرفتید می توانید از فرمول چینی ها درطب سنتی چینی استفاده كنید ، بدین طریق كه 2 تا 3 عدد خرمای تازه و له شده را در آب جوش بیاندازید و بعد آن را هم زده و بنوشید . خرما را بعنوان میوه نیز می توانید مصرف كنید .

خرما برای افراد سالمند و بچه ها بسیار مفید است. سعی كنید به جای قند و شكراز خرما برای نوشیدن چای استفاده كنید و یا در طباخی از آن استفاده بیشتری ببرید . ورزش كاران به علت فعالیت زیاد به طور حتم باید ازعصرانه ای مقوی كه با خرما تهیه شده باشد، استفاده كنند .

برای مثال خرما و شیر را به همراه نصف فنجان آب آناناس تازه، یك قاشق پودر نارگیل ، و یك قاشق آناناس خرد شده ، در مخلوط كن ریخته و معجون فراهم آمده را میل فرمایید .

صد گرم خرمای تازه دارای 163 كیلو كالری انرژی ، 9/0 گرم پروتئین ، 3/0 گرم چربی ، 38 گرم گلوسید ،30 میلی گرم فسفر، 3/1 میلی گرم آهن ، 51 میلی گرم كلسیم، 10 میلی گرم ویتامینC می باشد . صد گرم خشك آن دارای 300 كالری انرژی ، 2 گرم پروتئین ، 6/0 گرم چربی ، 73 گرم گلوسید ، 60 میلی گرم گوگرد ، 50 میلی گرم فسفر ، 650 میلی گرم پتاسیم ، 65 میلی گرم منیزیم ، 70 میلی گرم كلسیم ، 2 میلی گرم آهن ، 2/2 میلی گرم نیاسین می باشد. سدیم و ویتامینA آن قابل توجه نیست .

بطور کلی خواص خرما عبارتند از:

1.  طبع خرما گرم و خشك است 

2.   براي رفع خشونت و نرم كردن سينه 50 گرم خرما در 1000 گرم آب جوشانده صاف نموده روزي 2 تا 3 استكان بخوريد. البته اين براي افراد سرد مزاج بسيار خوب است.  

3.  براي تقويت كليه از شربت فوق استفاده كنيد. 

4.  كساني كه درد كمر يا درد مفاصل دارند مي توانند از شربت خرما كه در شماره 2 آمده است استفاده كنن  .

5.  اگر خرما با شنبليله خورده شود جهت سنگ مثانه مفيد است. 

6.  براي تقويت نيروي جنسي خرما را در شير تازه خيس كرده كمي دارچين بزنيد و صبح به عنوان صبحانه بخوريد و سپس كمي شير بالاي آن ميل كنيد. البته براي گرم مزاجان زياد خوب نيست.

7.  كساني كه مي‌خواهند سنگ مثانه‌شان خرد شود از دمكردة آن استفاده كنند (دم كرده هسته خرما) و دم كردة آن بسيار قابض است و كساني كه يبوست دارند سعي كنند در هنگام استفاده از دم كردة خرما از غذاهاي ساده و ملين استفاده كنند.  

8.   به خاطر وجود ويتامين B در خرما ميوه خوبي براي تعادل اعصاب و نيز باعث رشد است.  

9.   فسفري كه در خرما وجود دارد باعث سر زنده نگاه داشتن سلول‌هاي عصبي مي ‌شود.  

10.  براي كمبود آهن بسيار مفيد است.  

11.  از ابتلاء به سرطان مصون نگاه مي دارد.  

12.  منيزيم و فسفري كه در خرما وجود دارد تقويت كننده اعمال فكري است.

    چون منيزيم مغز در افراد پير رفته رفته كم مي‌شود به همين علت سالمندان در برنامه خود بايد خرما را بگنجانند.  

14.  منيزيم براي حفظ سلامتي پروستات و كليه لازم است. مي‌دانيم كه در هر 100 گرم خرما حدود 63 ميلي‌گرم منيزيم وجود دارد در نتيجه خوردن خرما هرگز فراموش نشود.

15.  كساني كه ديابت دارند مي‌توانند به جاي قند از خرما استفاده كنند. زيرا منيزيم كه در اين ميوه وجود دارد كار كليه و لوزالمعده را آسان مي‌كند.  

16.  كساني كه مي خواهند چاق شوند از رطب با بادام استفاده كنند (رطب خرماي تازه است).  

17.  خرما به خاطر داشتن ويتامين A باعث تقويت مو و ناخن، تقويت قوه بينايي و رشد اندامها در اطفال و نوجوانان مي‌شود.  

18.  سوزانده خرما بصورت سورمه براي تقويت و روياندن مژه و رفع خارش چشم مفيد است.  

19.  به خاطر وجود ويتامينهاي B در خرما براي نمو جنين ، سوخت و ساز مواد پروتئيني و جذب قندها و بيماري‌هاي قلبي و عروقي كبد يك ميوه بسيار مؤثر است.  

20.  كساني كه شب كوري دارند روزانه خرما بخورند.  

21. خرما از پوسيدگي و كرم خوردگي دندان جلوگيري مي‌كند به شرط آنكه بعد از خوردن خرما چند برگ تلخون بجويم.  

22.  خرما بوي بد بدهان را از بين مي‌برد.  

23.  كساني كه رماتيسم دارند از شربت خرما استفاده كنند.  

24.  شيرگرم همراه خرما براي بيماري‌هاي ريوي، سرفه، آسم و برونشيت نافع است.  

25.  اگر چنانچه گرم مزاجان خرما استفاده نموده بهتر است كه يك ساعت بعد از آن از كاهو و سكنجبين استفاده كنند.  

26.  مسواك كردن با گرد سوخته خرما باعث درخشندگي دندان مي‌شود.  

27.  خوردن خرما صبح ناشتا باعث از بين رفتن كرم‌ها مي‌شود.  

28.  كساني كه مي‌خواهند چاق شوند صبحانه گردو يك عدد + خرما 7 عدد و يك ليمو شيرين استفاده كنند.  

29.  كساني كه كمبود نطفه دارند به عنوان صبحانه از خرماي پخته استفاده كنند.  

30.  گرد خرما ناتواني جنسي را از بين مي‌برد.  

31.  براي كساني كه مي‌خواهند حافظه خوبي داشته باشند صبحانه همراه غذا خرما ميل كنند.

32.  بهترين غذاي زمستان خرما است چون انواع املاح معدني را دارد و انرژي كافي به بدن مي‌رساند.  

33.  كساني كه فشار خون دارند خرما كمتر مصرف كنند.

34.  يك غذاي خوب براي كساني كه ضعيف شده‌اند و كم خون هستند بادام زميني همراه خرما و شير استفاده شود.

هندوانه میوه ای با پوست ضخیم و اندازه های متفاوت است. رنگ پوست آن زرد و سبز پررنگ است، داخل آن به رنگ قرمز، صورتی و یا سفید دیده می شود، کمی معطر است و در  کشورهای گرمسیر در فصل تابستان مصرف بسیار زیادی دارد. صد گرم آن دارای 30 کیلو کالری ، 4/0 گرم پروتئین ، 2/0 گرم چربی، 4/6 گرم قند ، 3/0 گرم فیبر، 1 میلی گرم سدیم، 7 میلی گرم کلسیم ، 100 میلی گرم پتاسیم، 7 میلی گرم ویتامینC و 590 واحد بین المللی ویتامینA می باشد.

زادگاه اصلی هندوانه، هندوستان است به همین خاطر، وجه تسمیه آن (هند وانه) به معنای میوه هند معروف شده است.

هندوانه خواص بسیاری دارد از آن جمله ضد استفراغ و تهوع است. مخصوصاً برای افرادی که در تابستان دچار گرمازدگی می شوند، نوشیدن آب هندوانه با کمی گلاب می تواند مفید باشد. ضدعفونی کننده بدن و در واقع پاک کننده روده ها بوده است.

درطب سنتی چین پوست هندوانه را خوب می شویند و درجلوی خورشید می گذارند تا خشک شود، سپس ازآن برای مبارزه با بیماری استفاده می کنند ، بدین صورت که 50 گرم پوست هندوانه را  درکمی آب می جوشانند و مانند چای آن را می نوشند که چون داری پتاسیم بالاست  برای مبتلایان به فشار خون بالا، فشارهای عصبی وهم چنین برای بیماران مبتلا به مرض قند مفید است.

هندوانه با داشتن بیش از90% آب، برای رفع تشنگی بسیار مناسب است. هیچ میوه ای تا این اندازه آب ندارد. چون هنداونه دارای مقدار خیلی کمی  سدیم است، آب زیادی از بدن دفع می شود و برای کسانیکه ناراحتی کلیه دارند و افرادی که ادرار غلیظ و زرد رنگ با بوی تند دارند ، بسیارخوب می باشد و حتی با نوشیدن آب هندوانه و آب به مقدار زیاد این مشکل را از بین می برند.

هنداونه به خاطر داشتن ویتامینC و ویتامینA و بتا- کاروتن و  لیکوپین ، صدماتی را که در اثر استرس، استعمال دخانیات، سموم محیطی و داروها وارد می شود کاهش می دهد. علاوه بر این ابتلاء به خیلی از امراض دنیای متمدن مثل سفت و سخت شدن دیواره سرخرگ، سرطان (خصوصا سرطان پروستات) و امراض دوران پیری مثل آلزایمر و پارکینسون را کاهش می دهد. علت این امراض رادیکالهای آزاد هستند. ویتامین های هندوانه خطر حمله آنها را به بدن تضعیف می کنند.

 دانشمندان دانشگاه بوستون کشف کردند که لیکوپن موجود در هندوانه، پوست را در مقابل اشعه ماوراء بنفش حفظ می کند.

درطب نتروپت خوردن هسته های هندوانه اهمیت زیادی دارد، بدین صورت که هسته را همراه هندوانه درمخلوط کن ریخته تا هسته ها در آب هندوانه خرد شوند. شخصی که آب هندوانه را با هسته خردشده میل کند و هسته را خوب بجود، کمک زیادی به پاک کردن روده می کند. برای افرادی که یبوست دارند، خوردن آب هندوانه به این ترتیب  و آب ولرم بلافاصله بعد از آب هندوانه در حالت ناشتا بسیار مفید است چون درمان یبوست با مصرف فیبرومایعات با هم، امکان پذیر است که هر دو در هندوانه موجود است.

خواص کلی هندوانه:

1.     طبع هندوانه سرد و تر است.

2.     هندوانه تورم و التهابات داخلي را كم مي‌كند مخصوصاً التهابات دستگاه تناسلي و ادراري.

3.     هندوانه باعث پايين آوردن فشار خون مي‌شود.

4.     تخم هندوانه براي معالجة كمبودهاي فكري و تقويت ذهني در كودكان و نوجوانان مؤثر است.

5.     هندوانه به معالجة يرقان كمك مي‌كند.

6.     هندوانه براي گرفتگي كيسه صفرا مفيد مي‌باشد.

7.     خارش و آلرژي را تسكين مي دهد.

8.     كساني كه بزرگي پروستات دارند آب هندوانه استفاده كنند.

9.     كساني كه خونشان غليظ است آب هندوانه يك ساعت قبل از غذا بنوشند.

10.  بهترين زمان خوردن هندوانه قبل از غذا است.

11.  هندوانه براي بيماران سوداوي مزاج بسيار خوب است.

12.  هندوانه همراه تمرهندي براي حالت صفراوي بسيار خوب است.

13.  هضم آب هندوانه آسان‌تر از خود هندوانه است.

14.  اگر هندوانه قبل از غذا خورده شود بدن را مي‌شويد و مرض را از جسم دور مي‌كند.

15.  هندوانه شير مادران را زياد مي‌كند قبل از غذا ميل كنيد.

16.  كساني كه بيماري حصبه دارند پوست هندوانه را خرد كرده بر سر و كف و دست و پا ببندند.

17.  كودكاني كه مخملك دارند آب هندوانه براي آنها مفيد است قبل از هر غذا يك استكان بنوشند.

18.  كساني كه سوزاك شده‌اند روزانه 3 ليوان آب هندوانه قبل از غذا بخورند (سفليس هم به همين صورت)

19.  آب هندوانه براي تقويت پياز مو بسيار مفيد است قبل از هر غذا ميل شود.

20.  مغز تخم هندوانه به هضم غذا كمك مي‌كند بهتر است براي اينكه نفخ نكنيم بعد از خوردن هندوانه چند دانه از تخم‌هاي آن هم با پوست جويده ميل شود.

21.  مغز تخم هندوانه كرم كش است.

22.  هندوانه تازه براي معالجه بري بري مفيد است.

23.  هندوانه براي تب ‌هاي سوزان مفيد است.

24.  كساني كه يرقان دارند هندوانه را با سكنجبين بخورند.

25.  اشخاص گرم مزاج خشك هندوانه يك ميوه خوبي براي آنهاست چون هندوانه طبيعتش سرد و تر است.

26.  هندوانه همراه با سكنجبين سنگ كليه را خرد مي‌كند. هر 4 ساعت يك ليوان ميل شود 2 قاشق غذاخوري سكنجبين در يك ليوان آب هندوانه.

27.  هيچ گاه هندوانه را ناشتا نخوريد.

28.  هندوانه مضر طحال است.

29.  هندوانه براي اشخاص سرد مزاج خوردن زيادش خوب نيست اگر چنانچه خواستند بخورند كمي عسل هم با آن خورده شود. اگر اشخاص سرد مزاج هندوانه بخورند امكان تضعيف قوه باء و درد مفاصل دارند.

30.  مرباي پوست هندوانه وسواس را از بين مي‌برد.

31.  تخم هندوانه خارج كننده سنگ (كليه ، مثانه و ... ) است.

32.  ماليدن پوست هندوانه به پوست باعث نرمي و لطافت آن مي‌شود.

33.  اين ماسك براي تمام پوست خوب است: يك قاشق عسل با كمي آب هندوانه روي پوست بگذاريد.

34.  اگر حساسيت در اثر امراض سوداوي باشد آب هندوانه با تمر هندي و عسل مخلوط نموده ميل شود.

35.  هيچگاه هندوانه را سرد نخوريد زيرا هندوانه سرد براي تمام وجود انسان مخصوصاً كليه و قلب مضر است.

36.  كساني كه سوزش ادرار دارند به مدت 7 روز، روزي 35 گرم مغزتخم هندوانه بخورند.

37.  زخم مثانه از روش شماره 36 استفاده شود.

38.  براي زخم معده از روش شماره 36 استفاده شود.

39.  براي اخلاط خوني و تسكين سرفه مانند شماره 36 استفاده شود.

40.  مغز تخم هندوانه مولد حساسيت است.

41.  كساني كه جذام دارند آب هندوانه روزانه 3 ليوان ميل كنند اگر چنانچه طبع آنها سرد بود همراه عسل ميل شود.

42.  براي برفك دهان آب هندوانه ميل كنند.

43.  افراد مسلول آب هندوانه همراه عسل بخورند.

44.  براي دفع سنگ مثانه: شير خشت همراه آب هندوانه هر 4 ساعت يك ليوان.

45.  آب هندوانه براي سينه پهلو (ورم شش‌ها و سينه پهلو يا ذات‌الريه كه در اثر سرماخوردگي به وجود مي‌آيد و علايمش تب شديد و تنگي نفس مي‌باشد) خوب مي باشد.

46.  كساني كه زگيل دارند آب هندوانه استفاده كنند. البته برگ له شده و تازه گل هميشه بهار هم 24 ساعت در الكل خيسانده بعد صاف كرده پارچه‌اي را به آن آغشته نموده روي زگيل بگذاريد.

47.  هندوانه باعث تقويت كليه مي‌شود.

48.  شستشوي پوست با آب هندوانه امكان دارد منافذ پوست را ببندد و پوست را سفت كند.

49.  خوردن مرباي پوست هندوانه نفخ را از بين مي‌برد.

50.  منظور از قبل غذا، حداقل نيم ساعت با غذا فاصله داشته باشد.

51.  هندوانه زيادي ترشح سيب آدم راكم كرده و آن را تعديل مي‌نمايد.

52.  روي جوشهاي صورت ضماد پوست هندوانه بگذاريد.

53.  براي معالجه برفك و تاولهاي دهان خاكستر پوست هندوانه را مزمزه كنيد و بيرون بريزيد.

54.  مرباهاي پوست هندوانه با عسل لكه‌هاي سياه و سفيد پوست را از بين مي‌برد.

55.  كساني كه نقرس دارند آب هندوانه بنوشند.

فلسفه هندوانه در شب يلدا:

ایرانیان پس از رهایی از بیدادگری و ستم به شكرانه بازیافتن آزادی، جشن برپا می ساختند و پیروزی نیكی بر بدی و روشنایی بر تاریكی و داد بر ستم را گرامی می‌داشتندجشن شب یلدا نيز از جشنهايی است که از ۷ هزارسال پیش تاکنون در میان ایرانیان برگزار می شود. ۷ هزار سال پیش نیاکان ما به دانش گاه شماری دست پیدا کردند و دریافتند که نخستین شب زمستان بلندترین شب سال است بنابراين روز پس از شب یلدا (یكم دی ماه) را خور روز و دی گان؛ می خواندند و به استراحت می پرداختند و آنروز تعطیل عمومی بود. در این روز عمدتاً به این لحاظ از كار دست می كشیدند كه نمی خواستند احیاناً مرتكب بدی كردن شوند كه میترائیسم ارتكاب هر كار بد كوچك را در روز تولد خورشید گناهی بسیار بزرگ می شمرد.
هرمان هیرت، زبان شناس بزرگ آلمان كه گرامر تطبیقی زبان های آریایی را نوشته است كه پارسی از جمله این زبان ها است نظر داده كه دی- به معنای روز- به این دلیل بر این ماه ایرانی گذارده شده كه ماه تولد دوباره خورشید است.
فردوسی به استناد منابع خود، یلدا و خور روز، را به هوشنگ از شاهان پیشدادی ایران (كیانیان كه از سیستان پارس برخاسته بودند) نسبت داده و در این زمینه از جمله گفته است:
كه ما را ز دین بهی ننگ نیست/به گیتی، به از دین هوشنگ نیست
همه راه داد است و آیین مهر/نظر كردن اندر شمار سپهر
لدا يلدا از نظر معني معادل با كلمه نوئل از ريشه ناتاليس رومي به معني تولد در نتيجه نوئل هم از ريشه يلدا است .واژه يلدا سرياني و به معني ولادت است . ولادت خورشيد ( مهر و ميترا ) و روميان آن را ( ناتاليس انويكتوس ) يعني روز ( تولد مهر شكست ناپذير )نامند .
آراستن سرو و كاج در كریسمس هم از ایران باستان اقتباس شده است، زیرا ایرانیان به این دو درخت مخصوصاً سرو به چشم مظهر مقاومت در برابر تاریكی و سرما می نگریستند و در خور روز؛ در برابر سرو می ایستادند و عهد می كردند كه تا سال بعد یك نهال سرو دیگر كشت كنند.
آیین شب یلدا یا شب چله، خوردن آجیل مخصوص، هندوانه، انار و شیرینی و میوه های گوناگون است که همه جنبه نمادی دارند و نشانه برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی هستند. در این شب هم مثل جشن تیرگان، فال گرفتن از کتاب حافظ مرسوم است. حاضران با انتخاب و شکستن گردو از روی پوکی و یا پری آن، آینده گویی می کنند.
هندوانه به ‌عنوان نمادی كروی كه برونش سبز و درونش قرمز است و سمبل خورشید محسوب می‌شود، به ‌عنوان مهمترین میوه بر سر سفره چله قرار می‌گیرد.
در سراسر ایران زمین، جایی را نمی یابید که خوردن هندوانه در شب یلدا جزء آداب و شیوه آن نباشد. در جاهای گوناگون ایران، گونه های تنقلات و خوراکی ها به تبع ژیرامون و شیوه زندگی مردم منطقه بهره برده می شود اما هندوانه میوه ای است که هیچ گاه از قلم نمی افتد، زیرا شمار زیادی به این باورند که اگر مقداری هندوانه در شب چله بخورند در سراسر چله بزرگ و کوچک یعنی زمستانی که در پیش دارند سرما و بیماری بر آنها غلبه نخواهد کرد.
آیین شب یلدا در بعضی از استان ها از دیرباز در سه شب متوالی باعناوین شب " چله بزرگه"، "چله وسطی" و" چله كوچیكه" برگزار می شده و خویشان و دوستان سفره ای از مهر را می گشودند و از هر دری سخنی می گفتند.
چله بزرگ از یکمین روز دی ماه جشن خرم روز تا دهم بهمن که جشن سده است به طول می انجامد و آن را چله بزرگ می نامند به آن دلیل که شدت سرما بیشتر است، آنگاه چله کوچک فرا می رسد که دهم از بهمن تا بیستم اسفند به طول می انجامد و سرما کم کم کاسته می شود.
چله اول که اولین روز زمستان و یا نخستین شب آن است تولد مهر و خورشید شکست ناپذیر است، زیرا مردم دوره های گذشته که پایه زندگی شان برکشاورزی و چوپانی قرار داشت و در طول سال با سپری شدن فصل ها و تضادهای طبیعت خو داشتند و براثر تجربه و گذشت زمان با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت حرکت و قرار ستارگان آشنایی یافته و کارها و فعالیتشان را براساس آن تنظیم می کردند و به تدریج دریافتند که کوتاهترین روزها آخرین روز پاییز یعنی سی ام آذر و بلندترین شب ها شب اول زمستان است اما بلافاصله بعد از این با آغاز دی روزها بلندتر و شب ها کوتاه تر می شود.

یكی ازآیین های ویژه یلدا، دیدار از بزرگان و سالخوردگان فامیل بوده است. در شب های چله افراد فامیل در همایشی صمیمی دور كرسی چوبی جمع می شدند و به قصه های بزرگترها گوش می دادند. زنان و دختران روستایی در گرگ و میش شب های چله در تكاپو و هیجانی خاص ملزومات غذا و تنقلات ویژه این شب را مهیا می كردند وبرای گذران ساعات خوش در كنار فامیل لحظه شماری می كردند. آنان درسینی های قدیمی مسی درفضای دوده گرفته آشپزخانه های قدیمی، انواع میوه و تنقلات به ویژه هندوانه،انگور،تخمه و نخودچی كشمش، و خرما را مهیا می كردند.دراین شب استثنایی پس از صرف شام و خواندن دعای شكر درپای سفره، همگان در كنار هم،از شادی ها و غم ها، موفقیت ها ، اعتقادات، امیدها و بیم هاشان می گفتند.
سفره شب یلدا سفره میزد است و میزد عبارت است از میوه های تر و خشک و آجیل یا به اصطلاح زرتشتیان لرک که از لوازم این جشن بود که به افتخار و ویژگی مهر یا خورشید برگزار می شد.این سفره جنبه دینی داشته و مقدس بود و از ایزد خورشید روشنایی و برکت می طلبیدند تا در زمستان به خوشی سر کنند و میوه های تازه و خشک و چیزهای دیگر در سفره تمثیلی از آن بود که بهار و تابستانی پربرکت داشته باشند و همه شب را در پرتو چراغ و نور و آتش می گذراندند تا اهریمن فرصت دژخویی و تباهی نیابد.
بزرگترها و ریش سفیدان فامیل در این شب علاوه بر خواندن اشعار حافظ ، سعدی و فردوسی خاطرات و داستان های كهن ایران زمین را برای اعضای خانواده نقل می كردند. در شب یلدا، بزرگترها با كودكان هم بازی می شدند،"پر یا پوچ"دزد بازی و مشاعره از جمله بازیهایی است كه در شب چله در مناطق مختلف ایران با مشاركت همه اعضای خانواده رواج داشت.